Laatste dag bij ASIH - knuffels bij het afscheid

Wel wel wel, een vijfde vroege shift op een rij, daar gaan we geen gewoonte van maken! Vandaag is mijn laatste stagedag bij ASIH in Handen, de dagen zijn voorbij gevlogen. En vandaag belooft opnieuw een woelige dag te worden. Verpleegkundige Linnea zou mij vandaag op sleeptouw nemen maar heeft zich ziek gemeld. Collega Eleonore zou nieuweling Asha begeleiden vandaag maar de planning moet dus aangepast worden. Het voorstel om op mijn laatste dag met de collega's van de andere equipe, die ik totaal niet ken, mee te gaan spreekt met niet aan. Asha is bereid om zelfstandig op pad te gaan en Eleonore zal mij meenemen. Ik grap dat ze mijn alfa en omega is: zowel op mijn eerste als mijn laatste dag gaan we samen de baan op. 

Als eerste gaan we bij een ongelooflijk positief gestemde vrouw langs die maar liefst drie vormen van kanker heeft: borst-, long- en rectumkanker. Desondanks staat ze heel optimistisch in het leven. Als ze mij ziet binnenkomen, zie ik dat ze niet zo opgezet is met opnieuw een nieuwe zorgverlener. Ze heeft namelijk een aantal bacteriële infecties opgelopen door onvoldoende hygiëne bij het gebruik van haar poortkatheter. Ze is dan ook blij dat mijn collega de honneurs waarneemt en haar nachtelijke infuus met TPN en Ringer lactaat afkoppelt. 

Onze volgende patiënt is een dame met een verslavingsproblematiek: ze kan niet van de methadon en benzo's afblijven. Een breed palet aan geuren komt ons tegemoet als we haar wanordelijke en donkere appartement binnenstappen, ze rookt als een ketter en er lopen katten rond. Ze is wel zo vriendelijk om het hele gesprek in het Engels te voeren. ASIH gaat haar binnenkort terug naar de eerstelijnszorg doorverwijzen, haar zorgnoden zijn niet meer van die aard dat ze op ons beroep kan blijven doen. We wegen haar en nemen bloedstalen af. 

Daarna gaan we bij een dame wiens geïnfecteerde poortkatheter is verwijderd. We verzorgen de wonde die nog veel vocht produceert, haar huid is rood en erg gevoelig. 

's Middags zijn we terug in onze uitvalsbasis, na de lunch worden de patiënten uitvoerig besproken voor het weekend en bedank ik iedereen voor de warme bejegening en de leerrijke stage. Ze lijken verrast wanneer ik als bedanking drie doosjes koekjes afgeef. Als ik Hampus een hand wil geven ter afscheid, trakteert hij me op een stevige, hartelijke knuffel: "zo nemen Zweudse mannen afscheid," beweert hij. Ik bedank Eleonore van harte voor haar inspanningen, ze pinkt een traantje weg. Toch bijzonder dat een mens op zo'n korte tijd een betekenisvolle connectie kan maken met iemand anders. 

Wanneer ik naar het station wandel, voel ik dat mijn batterijtje bijna leeg is. Vijf vroeges hebben er stevig ingehakt. Gelukkig moet ik vanavond niet koken, Hermans zorgt ervoor dat mijn maagje met gezonde voeding gevuld wordt. Quotes tegen de muur brengen me aan het denken. Where there is love, there is life. One drop of ink may make a million think. Never make a decision when you need to pee. Vegetarian = ancient word meaning bad hunter :-) Food for thought!!

Ik wil graag nog een stukje Stockholm verkennen en stap het Nobelprijsmuseum binnen waar ik me verdiep in de mensen die de prijs mochten ontvangen vanwege hun verwezenlijkingen voor de mensheid. De tekst van Desmond Tutu vind ik erg treffend: "een persoon is pas een persoon door andere personen. Ik ben mij, enkel omdat jij jij bent." Marie Curie is de enige vrouw die 2 Nobelprijzen in ontvangst mocht nemen voor haar werk over straling, zo is ze een belangrijk voorbeeld voor vrouwelijke wetenschappers. Hoog op een gebouw is de Stomatol reclame te zien, een oud merk Zweudse tandpasta. Dan is het tijd om moe maar voldaan in mijn bedje neer te ploffen.